Welkom op De Kale Berg! Klik op de foto voor een korte introductie. Beeld: HiRoadsWelkom op De Kale Berg! Klik op de foto voor een korte introductie. Beeld: HiRoads

Nieuw op De Kale Berg

Het laatste nieuws op De Kale Berg

Vaak heb ik gedacht dat ik deze uitdaging nooit tot een goed einde zou kunnen brengen, ik was tenslotte pas ‘echt’ beginnen buiten trainen vanaf halfweg april dit jaar. 

De voorbereidingstijd was dus heel beperkt en mijn fietservaring nihil. De ideale combinatie om het zelfvertrouwen serieus te doen wankelen, ik zag dit echt niet goed komen 😫. Gelukkig was ik qua conditie wel al behoorlijk goed voorbereid – dankzij het lopen en het Zwiften -, dus daar kon ik dan toch wat moed uit putten.  Na een mislukte beklimming in Heuvelland (zie eerder blog-artikel) begon ik mijn uitdaging erg in vraag te stellen, als een korte klim van een paar 100 meter al niet lukt, wat moet ik dan op de Ventoux gaan doen? 

Maar moet ik dan ‘zomaar’ opgeven, zonder het eerst écht geprobeerd te hebben? Ik vond van niet, en wat later kon ik de deal met mezelf sluiten dat wanneer ik alles op alles zou zetten om de strijd aan te durven, ik mezelf niks te verwijten had als ik er dan tóch niet in slaagde de top te bereiken. Dan zou ik voor mezelf aanvaarden dat deze uitdaging (momenteel) te hoog gegrepen was…
Vanaf toen nam ik mij voor om maximaal te gaan trainen, waarbij elk vrij moment fietsend werd ingevuld. 

Tijdens die voorbereidingsritten vormden hoogtemeters steeds een belangrijk onderdeel. Voor ‘Tips and Tricks’ in die hoogtemeters – én de bijhorende afdalingen – kon ik terecht bij ervaren fietsers in onze vriendenkring, waarvoor oprechte dank 🤗! 

De voorbije maanden waren best intensief, waarbij er een voortdurende schommeling was tussen vertrouwen/wantrouwen. De ene training had ik een redelijk goed gevoel (‘het lukt mij misschien tóch, zij het op mijn eigen traag ritme’), terwijl ik mij een volgende training afvroeg of het wel de moeite zou zijn mijn fiets mee te nemen op reis… 

De laatste weken voelde ik ook aan zowat heel mijn lichaam dat ik fysiek (te) vermoeid werd, en hierdoor kreeg ik het mentaal ook lastig. Hoe meer ik trainde, hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik achteruit ging i.p.v. vooruit. Hoog tijd dus dat er wat rust kwam en een ontsteking t.h.v. het bekken (grrr 🥶 – paniek alom) dwóng mij tot die broodnodige rust.  

De reis

De rit richting de Provence verliep allesbehalve vlot, 14u waren we onderweg, richting Lyon reden we van de ene file in de andere 🙈. Toch besloot Beertje om diezelfde dag al eens naar de plek te rijden waar het allemaal zou gebeuren, hij wou al eens zien hoe dat in zijn werk zal gaan om op die berg te rijden – met de auto dan, want hij vond het allemaal ook best wel spannend.  
Toen we met de auto op de top aankwamen wist ik niet of ik nu geruster kon/mocht zijn of net niét. Ik vond het zó indrukwekkend en overweldigend dat ik even de tijd nodig had het allemaal in mij op te nemen… 

Mont Ventoux – 08/08/2022 – FIETSEND

Met een tank vol koolhydraten startte ik de dag, en ik mocht gerust zijn dat Beertje’s tank ook vol genoeg zat om géén appelflauwte te krijgen achter het stuur 🤪. 

De wekker liep af om 4u15 zodat we rond 5u30 konden vertrekken, want het was nog een uur rijden en omwille van de huidige hete temperaturen wou ik zo vroeg mogelijk in de ochtend kunnen starten.  
De wekelijkse markt in Bédoin zorgde voor een onvoorziene hindernis. We konden niet met de auto tot aan de start rijden, dus op een parking wat verder van het dorp werd de fiets in elkaar gemonteerd en werd ik alleen op pad gestuurd richting de start. Het moment is aangebroken, na al die maanden wachten ga ik ein-de-lijk kennismaken met ‘De Heer’ Mont Ventoux!

Sowieso ervaarde ik de nodige spanning en het feit om alleen het startpunt te moeten zoeken maakte die spanning er niet beter op 😇. Daardoor vergat ik zelfs mijn gps aan te zetten, waardoor ik nu de eerste anderhalve kilometer mankeer in de registratie op Strava 🙈.  

Bij het begin van de tocht zag ik dat mijn hartslag door de spanning en de onvoorziene eenzame start al onmiddellijk de lucht was in gegaan, ook al reed ik op dat moment nog vrij rustig en makkelijk. Ik wist dat mijn hartslag onder controle houden van groot belang was om de eindmeet te kunnen halen, dus concentreerde ik mij eerst op het doen dalen van die hartslag. Rondkijken naar de mooie omgeving, muziek in de oren en niét denken aan wat komen zal…. Met dit recept lukte het vrij snel om ‘in the zone’ te geraken, en dat liet zich ook blijken in mijn hartslag, die nu terug zijn normale zelve was. Voor mij het signaal om vanaf nu mijn ding te gaan doen. ‘Trappen en blijven trappen tot ik boven ben, en ondertussen maximaal proberen te genieten van de omgeving’. Dit was mijn mantra voor de komende uren… 

Tijdens de tocht stond de supportersbende om de haverklap klaar om mij aan te moedigen, hoe zalig was dat 🤗! Door hun talrijk optreden kreeg ik het mentaal geen enkel moment moeilijk, fysiek uiteraard wel, sommige stukken waren best wel pittig 🤪. Maar al bij al kon ik zonder kleerscheuren de top bereiken, wat een voldoening 😀!

ode aan de mont ventoux 03

ode aan de mont ventoux 04 ode aan de mont ventoux 05

ode aan de mont ventoux 06

De afdaling heb ik ook aangedurfd, zij het aan gematigde (lees: trage) snelheid (gemiddeld 38,3km/uur met een max. snelheid van 55,1km/uur). Ik moet eerlijk zijn met mezelf – ook op aandringen van Beertje – en beseffen dat ik de ervaring mis om er volop voor te gaan. Wat je daar soms naar beneden ziet stormen – slalommen tussen het verkeer – ik zag mij die behendigheid nog niet onmiddellijk uit mijn hoed toveren 😱. Toch ben ik blij de afdaling gedaan te hebben, het maakte het plaatje compleet 😃. 
We waren afgesproken dat Beertje mij zou volgen tijdens de afdaling, maar plots stak hij mij dan toch voorbij, ging ik dan misschien niet snel genoeg 😜 😇? Op zich geen probleem, ware het niet dat ik voor ik de afdaling startte mijn GSM had afgegeven – om bij een valpartij mijn gsm te vrijwaren van mogelijke brokstukken 😉. Op het einde van de afdaling kwam ik ‘automatisch’ terecht bij de officiële start van de beklimming, maar Beertje bleek nergens te bespeuren. Geen probleem, dan bel ik wel even. Ah nee, dat gaat niet, ik heb mijn GSM aan Dieuwke gegeven, dat wordt dus wachten. En wachten, en wachten…. Uiteindelijk vroeg ik een voorbijganger of ik eens mocht telefoneren met haar gsm, gelukkig ken ik toch 1 gsm-nummer uit het hoofd – en toevallig was dat het nummer van Beertje 😜. Dan nog een eindje gewacht en plots kwamen bekende gezichten mij te voet tegemoet. Problem solved!

Een compilatie van de beklimming is te vinden op het onderstaande YouTube-kanaal: 

 

Mont Ventoux – 10/08/2022 – LOPEND

Toen ik enkele maanden vóór onze reis het boek ‘De Kale berg’ (Lex Reurings – een echte aanrader 😉) aan het lezen was, kwam er ook een passage in voor van lopers die de top hebben bereikt. Dat gedeelte in het boek kreeg uiteraard mijn volle aandacht, en véél meer dan enkele bladzijden leesvoer had ik niet nodig om getriggerd te worden dit zelf ook te proberen – ‘YOLO’ (You Only Live Once) 😜. ..
Deze gedachte hield ik echter wijselijk nog eventjes voor mezelf om Beertje niet nóg meer op stang te jagen met zotte ideeën, hij vond het heus zo al spannend genoeg 😇. 

En zo geschiedde, vandaag stond ik terug aan de voet van de berg, dit keer met mijn loopschoenen aan 🥳. Echte ‘nevenwerkingen’ had ik niet overgehouden aan de fiets-beklimming, behalve stijve onderarmen, dus ik zag geen reden om het er niet op te wagen. 
Ik wist dat het moeilijk zou worden, maar net daarom vormt het een uitdaging hé. Vandaag géén wekelijkse markt in Bédoin, dus dat zorgde al voor een makkelijkere start :).  

En daar gaan we, there’s no way back. Zolang knieën, rug en bekken het niet begeven, lopen we verder, tot we de top hebben bereikt!

ode aan de mont ventoux 07

Uiteindelijk was ik verbaasd hoe ‘vlot’ het ging. Het was uiteraard afzien en lastig, maar ook dit keer kon ik de nodige afleiding vinden om gewoon rustig mijn ding te doen en mij van de anderen (fietsers, want andere lopers heb ik op het parcours zelf niet gespot) eigenlijk niks aan te trekken. Wat de beklimming deels zo fijn maakte is dat er onder de meeste beklimmers een soort ‘samenhorigheidsgevoel’ aanwezig is, ook al ken je elkaar niet, we hebben allen hetzelfde doel en met elkaar enkele wederzijdse korte bemoedigende woorden toe te roepen konden we weer efkes verder. 
Ook dit keer kon ik rekenen op de supportersbende die heel vaak naast het parcours stond, en ook zorgde voor de nodige bevoorradingen – bedankt Dieuwke, je dit deed perféct 👍. En om de laatste loodjes wat minder zwaar te laten aanvoelen, besloot Dieuwke om heel eventjes naast mij mee te lopen, het kriebelde te veel om wat van haar energie kwijt te kunnen en ondertussen zorgde haar gekwebbel voor een leuke afleiding. Wat later kon ze weer in de auto springen om verder door te rijden naar de top. En zo was het einde van de strijd ook in zicht, de eindmeet was bereikt, me happy 😃.

ode aan de mont ventoux 08 

 

Een compilatie van deze beklimming is ook te vinden op het onderstaande YouTube-kanaal:

 

Achteraf ben ik héél blij dat ik de beklimming ook al lopend heb kunnen doen 😊. Ik had er zeker spijt van gehad mocht ik deze kans laten liggen hebben.  

Maar om daarna ook de afdaling lopend in te zetten leek mij dan weer een brug te ver – en werd mij ook afgeraden. Ik heb het zelfs niet in overweging genomen – verstandig hé (af en toe lukt dat 😇). Dus bracht de auto mij dit keer veilig terug naar beneden. Als ik mijn ‘originele onderdelen’ nog enige tijd in zijn huidige staat wil behouden moet ik er toch ook wat zorg voor dragen. Stiekem hoop ik nu dat mijn knieën mij dankbaar zijn en dat ze zich bij wijze van wederdienst nog jaren van hun beste kant laten voelen, zodat ik nog vele kilometers op de loopteller kan zien verschijnen 🤞.


Conclusie
Het moment waarop de top werd bereikt – zowel fietsend als lopend – is een hoogtepunt dat altijd zal bijblijven.
De momenten waarop de beklimming een calvarietocht bleek te zijn werden ruimschoots gecompenseerd door het overweldigende gevoel dat de top ‘binnen‘ was, en dat voor een dummie fietser en loper 😜. Het adembenemende uitzicht – wanneer het bos-gedeelte gepasseerd was en het maanlandschap tevoorschijn kwam – zorgde voor verstrooiing en gaf moed om te blijven doorgaan. Ik kan aan deze eerste ervaring vooral positieve herinneringen overhouden! 

Ik hoop dat ik hiermee mijn afgang bij de start van mijn fietsavontuur (zie artikel ‘Een valse start’) grotendeels heb goedgemaakt 🙃. Een elleboog met blijvende beperkingen zie ik dan maar als het offer dat ik moest brengen om ‘Het Hogere Doel’ te kunnen bereiken. En uiteindelijk, als dit de schade maar is mogen we nog van geluk spreken hé!

Vanaf nu kan ik ‘Mission 2: Mont Ventoux’ ook markeren als ACCOMPLISHED, de klus is geklaard 🤩.
Op naar een volgende missie dus – die al een bepaalde richting uitgaat. Maar mijn volgende missie op korte termijn is leren 2 keer nadenken vooraleer ik een nieuwe uitdaging uit het niets naar boven laat komen. Vanaf nu wordt over toekomstige uitdagingen eerst goed nagedacht 😋.

Ondertussen zitten we op schema – en dat zonder een schema te hebben 😜 – qua voorbereiding voor de volgende loopwedstrijd: 11-09-2022 Marathon Antwerpen.


Tot slot – Ode aan de Mont Ventoux

Beste Mont Ventoux, 

Maandenlang speelde je in gedachten, 
zó hard keek ik naar jou uit.
In het begin vol twijfels en onzekerheid, 
die later evolueerden naar vastberadenheid…

Het was me een waar genoegen,
en ook al heb je mij niet gespaard,
je was voor mij de uitdaging élke kilometer waard!

Je hebt mij doen afzien, maar niet laten kapot gaan.  
Je hebt het mij moeilijk gemaakt, maar niet onmogelijk.  
Je bent een Reus, maar geen monster.

Ik hoop jou nog te mogen terugzien, je bezit dan ook een enorme aantrekkingskracht.
Maar hoe krijg ik dat thuis verder uitgelegd, heb je daar wel eens over nagedacht?

Voor nu is het goed geweest, ons sprookje is uit.
Ik verlaat je met mooie herinneringen, die ik zal meedragen als zijnde ‘een stevige buit’.
Geniet jij maar elke dag opnieuw van het unieke uitzicht om jou heen.
En koester alle aandacht die je krijgt, je bent niet voor niks een natuurfenomeen!

We zullen wel zien wat de toekomst ons brengt.
Maar wat mij betreft beloof ik jou graag:
Een volgende keer sta ik hier weer!

Met liefs,
Tine LYPHOUT – aka Trinewup


IT ALWAYS SEEMS IMPOSSIBLE UNTIL IT’S DONE

 

FAQ

Veelgestelde Vragen
over de kale berg

 

FAQ Ventoux 

Sitemap

Contact

Heb je een vraag aan De Kale Berg?

Contact met De Kale Berg