In Vaison-la-Romaine rond 7 uur op de fiets richting Bedoin. Na Malaucène haal ik een middelbare Fransoos in die - als ik verderop stil sta om op de kaart te kijken - me wijst welke afslag naar Bedoin we hebben moeten. In de klim naar Bedoin raak ik 'm weer kwijt, het klimtempo verschilt teveel. Direct na Bedoin stop ik even en eet m'n banaan. Mijn Fransoos - laten we 'm Gilles noemen - haalt me weer in. Ik stap op de fiets en schakel naar 39x17. De eerste vijf kilometers stijgen licht. Ik haal Gilles in en wens hem sterkte, hij trekt een grimas.
Na St-Estève is het uit met de pret. Ik schakel naar de 21, maar hou dat maar een kilometer vol. De afgelopen week heb ik in de omgeving rondgereden met een fietskar en ook bij 8% omhoog had ik de 23 niet nodig. Hier is echter geen enkel moment van recuperatie en ook de 23 blijkt na 4 kilometer te zwaar voor een goede cadans. Bovendien is het nog kil, een beetje warmte voor de spieren was toch niet gek geweest. Ik krijg visioenen van mijn randonneur thuis met die fijne triple, nu kan ik niet kleiner dan 39x23. In het bos blijken 3 strookjes te zitten die volgens mijn hellingshoekmeter zo'n 12% zijn. Ik haal mensen in die hier ook met een bergversnelling bijna omvallen. Bij het restaurantje 6 kilometer onder de top giet ik snel een koffie naar binnen; ik blijf me slap voelen. De volgende kilometer loopt lekker, een stevig briesje tegen steekt nu op.
Ik krijg visioenen van mijn randonneur thuis met die fijne triple
Dat compenseert direct het iets minder steile wegdek. Het monument voor Simpson komt sneller dan verwacht, je moet nog opletten om het op tijd te zien. In de laatste bocht voor de kilometer naar de top moet ik eten, een andere middelbare fransman wijst op mijn kransjes. "Plus fort". Inderdaad. Ik reik hem wat te eten toe, hij weigert beleefd. Op de top is het fris,maar met de wind valt het wel mee. Een krantje voor onder het shirt is er niet te krijgen. Ik trek na enige tijd mijn beenstukken aan. Het wordt nu snel diepgrijs om me heen.
Na een kilometer dalen stort Gilles zich langs mij heen. Hij daalt beter dan ie klimt. De wolken om me heen kolken tegen de wanden op, het is nu echt koud. Bijna onderaan begint het te spetteren, maar het zet niet door. Net buiten Malaucène zet ik de helm af. Nog 10 km vals plat naar de camping. Ik haal Gilles voor de tigste keer in en besluit nog even vol gas te geven. Hij zet zich in het wiel en komt er niet meer uit.
Voor 11 uur ben ik weer bij mijn vrouwen terug. Tijd beklimming: 1.48 uur.
Tips
Het bos is een groene hel, je hebt geen zicht op waar de weg heen loopt, geen bochten om even bij te komen. Kom je Alpe d'Huez nog wel op de macht redelijk op, hier kun je dat schudden. Heb je gevoelige knieën, neem dan beenstukken mee, de romp kan wel wat hebben, met beenstukken wordt de ijzige wind bij het afdalen een stuk dragelijker.
