huibert-jan-marco weeningHet is vrijdag 21 juni 2013. Het is de langste dag van het jaar, maar ook de dag dat wij (Huibert Gijsbertsen (48), Jan van Houten (51) en Marco Weening (44) uit Ede) de Forestier gaan fietsen. We hebben ons in Nederland zo goed als kon voorbereid. Vele klimmetjes hebben we gedaan op de Amerongse Berg, de Grebbeberg bij Rhenen en op de stuwwal bij Doorwerth. Of dit voldoende is, zal aan het einde van de dag moeten blijken.

Als 'warming up' hebben we de dag ervoor de Mont Ventoux beklommen via de verharde weg vanuit Bedoin. Dat ging goed, maar gaat ons dat vandaag ook lukken? En dan wel 2x op 1 dag via de onverharde paden? Hieronder een kort verslag van onze uitdaging.

We vertrekken vanuit Bedoin om 8.15 uur. We hebben ervoor gekozen om eerst de klim (Route Thérèse Roumanille) vanuit Malaucène te rijden. Het belooft een mooie dag te worden. Strakblauwe lucht, 28 graden.
Het is zo'n 13 km fietsen naar Malaucène. Daar aangekomen stempelen we om 9.05 uur onze stempelkaarten bij de plaatselijke Tabac. En dat is voor ons het officiële moment dat de Forestier is begonnen. Let's go!

In het begin bij punt C (Chapelle St.Roch) zoeken we naar GR91. Hier zijn wij nl. verkeerd gereden. Wij hebben de weg gevolgd en kwamen uit in het dorpje Hameau des Valletes. Aldaar besloten (ook in overleg met de plaatselijke bevolking) dat we weer terug moesten naar C en van daaruit de GR91 moeten zoeken. Weer een paar km teruggereden en inderdaad GR91 gevonden. In de bocht net na punt C de verharde weg verlaten en het rechter rotspad volgen. Op een boom staat inderdaad GR91 aangegeven. Dit oponthoud heeft ons ruim een half uur aan tijd gekost.
Eenmaal gevonden volgt een paar 100 m lopen over los liggende keien en rotsen. Dit is niet te fietsen, daarna werd het gelukkig iets beter.

Tussen punt E en G komen we veel vlinders tegen. Sommigen liften even mee via de helm of op het stuur. Op punt 'Tête de la Blache' rusten we even (foto 1). Net voor punt G moeten we nog eenmaal van de fiets vanwege een omgewaaide boom (foto 2).

Bij punt H (Col du Comte) (foto 4) komen we vier Franse mountainbikers tegen. Zij fietsen ook een deel van de route. We checken met elkaar de route en fietsen weer verder (foto 3).

Bij punt K (Grand Valat) is het even zoeken. Dit hadden we al gelezen in eerdere verslagen. Bij dit punt is het inderdaad niet links met de bocht mee, maar rechtdoor het bos in en dan schuin links omhoog. Dit is 's winters een langlaufroute. Na ruim een halve kilometer kom je op een soort alpenweide (foto 5) en vanaf hier gaat de route verder via de verharde weg.

Op de verharde weg worden we een poosje vergezeld door een Belg op een racefiets. We praten wat, maar hij kan ons tempo niet bijbenen en we gaan met z'n drieën verder richting top.

Om 13.40 uur komen we aan op de top (foto 6). Zo'n vier en half uur over gedaan. We stempelen onze kaarten en dalen snel af naar Bedoin. Wouw, wat is dat een verademing zonder trappen toch vooruit komen en hoe! Met een snelheid van bijna 70 km per uur gaan we richting de camping. Eenmaal op de camping aangekomen nemen we de tijd om ons wat op te frissen te eten en schoon shirtje aan te trekken. De camelbacks vullen we weer met energiedrank en -repen en daarna op naar de office de tourisme voor weer 'un tampon'.

En dan rond de klok van half 4 starten we met de tweede klim vanuit Bedoin (Route Joseph Eymard). Het was erg warm, geen wind. Vooral het stuk tussen punt D (Les Combarets) en F (Collet Rouge Haut) was erg zwaar en afzien (foto 7 en 8). Weinig schaduw en we drinken ontzettend veel. Het zitvlak geeft dan ook signalen af die je eigenlijk niet wilt voelen. Maar de wetenschap dat we straks aan het eind van het onverharde stuk (tussen punt H en I) naar Chalet Reynard licht kunnen dalen, geeft genoeg motivatie om door te gaan.

Om 19.00 uur komen we aan op de verharde weg. We moeten dan nog 5,5 km klimmen naar de top. De zon is weg en het lijkt wel of we de berg voor ons zelf hebben. Geen fietsers en fotografen meer te zien. Af en toe komt er een auto naar beneden.
Het is nu het goede verzet vinden en ritme zoeken. Het is zo rustig dat we met z'n drieën naast elkaar naar boven fietsen. Het gaat dan echt niet meer vanzelf. 'Is dit nog wel leuk?': vragen we ons af. We fietsen van bocht naar bocht. Dit zijn richtpunten die ons focus en houvast geven.

Een kilometer onder de top stoppen we nog 1 keer om ons zitvlak en benen een korte pauze te gunnen. Ze zijn echt zwaar die 'laatste loodjes'. De laatste kilometer kruipen we omhoog. Op de top is het verlaten, het winkeltje is dicht en er is geen worst te koop (niet dat we daar op dat moment zin in zouden hebben). Een Duits echtpaar wilde net de berg verlaten, maar blijven nog even staan om ons naar boven te applaudisseren. We hebben het gehaald!!Ω

Heel bijzonder om alleen met z'n drieën op de top van de Mont Ventoux te zitten (foto 9).
De wind was ondertussen aardig op dreef en gaf aan dat het tijd werd om naar beneden te gaan. De temperatuur was ondertussen gedaald naar 8 graden. Snel de armstukken om, paar fotootjes gemaakt (met dank aan het Duitse echtpaar) en toen weer snel op de fiets om de afdaling te beginnen naar Bedoin. We zitten verkleumd op de fiets. Koude vingers, zere voeten. Dalen is dan geen pretje behalve dan dat het rustig is onderweg. We zijn geen auto tegen gekomen wat het afdalen dan wel weer leuk maakt.

Om 20.30 uur fietsen we, zonder ongelukken en pech, de camping op. Moe, koud, uitgeteld ..... maar heel trots op onszelf. We hebben het gered: 2 keer de top bedwongen via de onverharde weg en dat allemaal op 1 dag. We zijn Forestiers!

Nog een paar feitjes op een rijtje:
- In totaal 123,8 km gereden
- Fietstijd: 11 uur en 29 min.
- Max snelheid dalen: 70,3 km/ uur
- Calorieverbruik per persoon: 7650 cal
- Totaal vochtverbruik: gem. 6 liter per persoon
- Aantal opgegeten energierepen en koeken: 27 stuks
- Aantal gereden hoogte meters: 4.290 m
- Max temperatuur: 35 graden
- Min. Temperatuur: 8 graden

Huibert Gijsbertsen, Jan van Houten en Marco Weening

Ede, 3 juli 2013