Nou, daar zit ik dan... op het terras bij Jan Lemmens "Le Portail de l'Olivier" in Bedoin, lekker in het zonnetje aan een heerlijk glaasje witte wijn. Blocnote uit de tas want het is weer eens hoog tijd voor een nieuwe column. Door de drukte met de voorbereidingen van het nieuwe seizoen en wat tegenslagen in het begin van het jaar, eindelijk weer eens tijd. We gaan er dus even voor zitten.
Vorig jaar zomer (Ik heb nog geen tijd gehad om u dit te vertellen) gaat om acht uur 's avonds de telefoon. Ik ben hartstikke druk met mijn table d'hôte en sta bezweet en met een rood hoofd in de gloeiend hete keuken.
Frank aan de telefoon. Of ik interesse heb in twee kaartjes voor de opera "la Bohème" in het Théâtre Antique in Orange. Hij zelf kan niet want hij heeft een bruiloft. Ja... natuurlijk heb ik daar zin in. "Maar Frank, dit is boven mijn budget. Een kaartje kost 380,- euro!" Ik heb geen tijd om verder te informeren want mijn gasten wachten...
Volgende dag ga ik naar Frank voor mijn kaartjes en druk hem nogmaals op het hart dat ik geen 760,- euro heb voor twee kaarten. "Nee, nee, geen enkel probleem. Hij heeft de kaarten ook gekregen via via en ik mag ze zo van hem hebben. Nou ok... fijn. Ik naar mijn lieve vriendin Anna en vraag: "Ga je mee?". Natuurlijk, daar hoeft niet over nagedacht te worden. Hartstikke leuk... en wát een luxe... 1e rang "la Bohème", Puccini, Théâtre Antique Orange... Wauww. Nou... wij op pad de desbetreffende avond. Allebei 'opgedoft en aangetakeld'. De dames gaan naar de Opéra!
Onderweg naar Orange steekt er tussen Mormoiron en Mazan een prachtig hert de weg over. "Dit is een teken", zegt Anna. "Dit wordt vast een prachtige avond." Aangekomen in Orange, bijna geen parkeerplaats te vinden. Ik neem het stuur en gaspedaal over van Anna en scheur door Orange om een laatste parkeerplek te bemachtigen. Opschieten, want de opera begint zo. Aangekomen in het theater zoeken we onze plaatsen. Plaats 63 en 65. Maar de plaatsen zijn bezet. Twee agenten zitten netjes op ons te wachten. Ik vraag de agenten waarom ze op onze gereserveerde plaatsen zitten.
En dan begint de ellende...
Nou, daar staan we dan. Helemaal in 'opera tenue' met 4000 paar ogen op ons gericht...
"Dames, mag ik u vragen hoe u aan deze toegangskaarten gekomen bent?", vraagt een agent terwijl hij zijn notitieboekje tevoorschijn haalt. "Hoezo?", vragen wij. "Deze kaarten zijn gestolen!". Nou, daar staan we dan. Helemaal in 'opera tenue' met 4000 paar ogen op ons gericht, vijf minuten voor de voorstelling begint. Het schaamrood op onze wangen. Of we maandagochtend voor verhoor naar het politiebureau in Orange willen komen.
Van de directeur van het theater mogen we toch blijven zitten omdat de agenten ook wel zien dat mijn bejaarde vriendin en ik er niet echt als criminelen uitzien. Achteraf blijkt dat de hele rij nr. 17 op gestolen kaarten in het theater zit. Dit is te merken aan de klagende Amerikanen en het knikkende Japanse reisgezelschap die ook door deze twee agenten opgewacht waren.
In de pauze Frank gebeld... "Wat doe je me aan!!! Wat is dit..?" Frank weet van niets. Hij heeft de kaarten ook maar gekregen. Nou... pas des soucis... Hij zal het voor ons gaan regelen op het politiebureau in Orange de volgende maandagochtend. "Genieten jullie nou maar van die opera... alles komt goed..."
Maar ja... denkt u nou werkelijk dat ik van die opera genoten heb. Ik heb me niet kunnen concentreren en kan me tot op heden ook niets meer van deze opera herinneren. Ik zag in gedachten steeds twee dames 'opgedoft en aangetakeld' met handboeien in een politiebus verdwijnen...
Achteraf hebben we natuurlijk hartelijk gelachen om deze situatie... maar toch...!
Aan de voet van de Mont Ventoux, aan de rand van het lieflijke provencaalse dorpje Mormoiron ontvangt Helena Jurriëns U in haar gastvrije chambre d'hôtes et maisons d'hôtes "Le Vent d'Etoile". Voor dekaleberg.nl schrijft zij een column over haar belevenissen.
