zie
de naamloze zwoeger op weg naar de Mont Ventoux
loerend van onder zijn petje
naar de kalende zandkei in de nevelige verten
zonder kwebbelende commentators in zijn zweetzog
zelfs in de kleinste versnelling
is deze pelgrimstocht
een calvarieberg voor het hart
onbarmhartig gloeit de Provençaalse zon
op zijn geblakerd nekvel
en zijn pezig kuitvlees
krimpt en strekt zich
als een stervend konijn
onder hem in Sault
verwaait de geur van de geknevelde lavendel
in de stijgende bries van de Mistral
vriend of vrouw en kind
wachten in elke haarspeldbocht
op de dwerg die klimt
als een vleugellamme vlieg
op de verweerde bochel van de stenen reus
onverschillige steeneiken in hun geschubde schors
en kreupele sparren
zelf kruipend langs rotsblokken
zijn de schaarse supporters in de laatste bochten
een ogenblik van bezinning
voor het monument van Simpson
en weer schuift het zwarte asfaltlint
gepekeld door het zweet van zijn voorgangers
en brandend als pek zigzaggend voorbij
voor de naamloze bedwinger van de Mont Ventoux
geen ruiker of vluchtige kus van
een giechelende schone
maar een onzichtbare triomfboog
als een litteken in zijn hart gebrand
Eric De Preester