Dit jaar had ik speciaal getraind voor het Ventoux-evenement, georganiseerd door Sporta, op 17 juni 2006. In 2005 had ik 7 beklimmingen gerealiseerd binnen 24u (in 20u30’), dit jaar zou ik er 8 proberen. Helaas werd het evenement in de namiddag (terecht trouwens) geannuleerd wegens het slechte weer. Ik had toen net 3 beklimmingen achter de rug (een klassieke Cinglé) in 7u14’. Goed bezig, maar het weer was spelbreker.
Vrij toevallig was er een opportuniteit om samen met An (mijn echtgenote) nog een weekje Ventoux mee te pikken in augustus en waarom dan niet eens de Cannibale proberen? Een laatste uitdaging in het rijtje Cinglé (nr. 857 in 2002), Galérien (nr. 95 in 2003), Diable (nr. 3 in 2004). Sinds juni had ik niet bijster veel meer getraind zodat de conditie niet echt “top” was. Het was dan ook de tactiek om het rustig aan te doen, en nog meer dan anders de hartslag vrij laag te houden. Uit ervaring weet ik dat ik een hartslag van 145 slagen per minuut zeer lang kan volhouden.
Het bepalen van de juiste datum zou uiteraard hoofdzakelijk van de weersomstandigheden afhangen. Ik kon kiezen in de periode 15/08 – 18/08. Een lichte voorkeur voor de 18de (mijn 51ste verjaardag), maar de weersvoorspellingen waren niet bijzonder positief, en dinsdag de 15de leek de beste keuze te zijn. Volgens de voorspellingen zou het in de late namiddag beginnen regenen, en ’s avonds was er kans op onweer.
Origineel had ik gedacht te starten om 1u15; zo zou ik maar één afdaling in het donker moeten doen. Gezien de weersomstandigheden leek het mij verstandiger om middernacht te vertrekken. Achteraf ben ik zeer blij die keuze gemaakt te hebben.
Om logistieke redenen (onze chambre d’hôtes “Les Floralies” in Malaucène ligt op nauwelijks 100m van de voet) zou ik eerst de twee klassieke beklimmingen doen vanuit Malaucène en Bédoin, en als derde beklimming opnieuw starten in Malaucène. An zou vooral voor ondersteuning zorgen bij het wisselen van fiets, en aangezien het ook voor haar een lange dag zou worden, besloten we dat zij ’s nachts nog wat zou slapen, en dus voor de eerste keer in actie zou komen aan TA, tijdens mijn derde beklimming.
Aangezien ik ‘s nachts lange tijd zonder assistentie zou bezig zijn, moest ik heel wat voorzorgen nemen op het vlak van kledij en verlichting. Op de foto zie je mijn assortiment fietslichten: Petzl hoofdlamp, fietslamp vooraan met 5 LED’s, reservefietslamp met 3 LED’s en achterlichtje. De Petzl hoofdlamp gebruikte ik enkel tijdens het afdalen, en die is mij nogal tegengevallen: na 15’ zat die al op de helft van zijn capaciteit. Mijn fietslicht vooraan daarentegen was een absoluut succes. Helder licht over een afstand van zeker 40m. Ik zou het iedereen aanraden. Samen met de reservekledij (wie weet welk weer wordt het aan de top?), 3 reservebandjes (je weet maar nooit) en het voedsel voor 6u sleur je al gauw extra 4 kg naar boven mee (water had ik de dag voordien klaargelegd aan TA, RC en in Bédoin).
Wat voeding betreft had ik voor elke beklimming een assortiment voorbereid van ongeveer 1.000 kcal. Ik verplichtte mezelf om dit telkens op te hebben vooraleer ik boven kwam. De vaste voeding op de vlakkere stroken, de vloeibare op de steilere stukken. Het is onvoorstelbaar hoe je jezelf moet dwingen te eten: je hebt geen honger, geen zin om te eten, na verloop van tijd krijg je bijna niets meer binnen, maar het moet gewoon. Daarnaast heb ik bij elke fietswissel wat tijd genomen om nog extra te eten (vooral rijstpap) en te drinken.
Qua tijdsregistratie heb ik gebruik gemaakt van de “Carnet de Cols”. Je kunt er in Bédoin, Malaucène en Sault en ook telkens op de top een tijdsregistratie mee doen (ze kosten € 2 per stuk in het bureau voor toerisme – ik had er twee nodig voor zes beklimmingen). Het systeem - Vélodateur genaamd - werkte perfect.
Beklimming 1: uit Malaucène: 00u01’ – 02u11’ (gemiddelde hartslag 144).
Net na middernacht dus moederziel alleen op pad en het begint al slecht: na minder dan 1 km krijg ik twee blaffende honden achter mij aan. Ik denk dat ik nog nooit zo snel bergop gereden ben als toen (je ziet de piek trouwens op mijn hartslagschema). Gelukkig geven zij het vrij snel op.
Water opgehaald in TA, vermengd met Isostar tabletten, en terug op de fiets naar de top. Aan het observatorium, iets na 2u, word ik plots luid aangemoedigd door een groepje wandelaars. Boven is het koud (slechts 3°C) maar weinig wind, en dus geen problemen. Een frisse afdaling, zonder noemenswaardige moeilijkheden.
Is afdalen in de duisternis nu gevaarlijk? Eigenlijk wel. Niet dat je veel risico’s loopt een bocht te missen: zoals terecht aangehaald door Marc en Lucien kun je je mooi oriënteren op de witte strepen aan de rechterkant van de weg. Het gevaar zit hem eerder in mogelijke obstakels op het wegdek. Die merk je gewoon heel laat op. Vooral tijdens de afdaling naar Malaucène lagen er op meerdere plaatsen vrij grote stenen op het wegdek. Tijdens de eerste beklimming heb ik daar goed op gelet, de plaatsen gememoriseerd, en bij de 2de afdaling dus extra voorzichtig geweest.
Beklimming 2: uit Bédoin: 03u02’ – 05u21’ (gemiddelde hartslag 145).
Aan “de bocht” in Saint Estève rijkelijk laat geschakeld naar een kleinere versnelling, met als gevolg dat mijn ketting afvalt. Uiteraard is het nog donker, ik heb het wat te laat door, snelheid 0 km/u en niet uit de klikpedalen. Als een beginneling val ik gewoon om. Dit was me tot dan toe nog maar één keer overkomen: toen ik voor de eerste keer met klikpedalen reed. En dat is al heel lang geleden… Onmiddellijk reactie van een aantal honden in de buurt, zelf een beetje verbouwereerd, meer tijd nodig dan je zou verwachten om een ketting terug op te leggen, rechterrem een beetje scheef, en uiteindelijk ook wat pijn aan knie en schouder. Al bij al geen groot probleem, en na enkele minuten is het voorval vergeten.
Tijdens de afdaling naar Malaucène vele tientallen wandelaars gezien. Verrassend toch, die activiteit ’s nachts rond de top …
Beklimming 3: uit Malaucène via TA en PH: 06u15’ – 09u36’ (gemiddelde hartslag 140).
Vanaf nu wordt de vermelde gemiddelde hartslag voor de volledige klim uiteraard beïnvloed door de rustpauze bij de fietswissels.
Onderweg zie ik An voor de eerste keer terug. Kort relaas van de nachtelijke rit en aan TA veranderen van fiets. Wat een aangenaam stuk tussen TA en PH: grotendeels bergaf, weliswaar zeer slechte ondergrond, maar mijn 10 jaar oude MTB met verende voorvork en hydraulische remmen voelt zich duidelijk in zijn sas op dit terrein. Tijdens de volgende MTB-beklimmingen zal ik die verende voorvork iets minder leuk vinden: er gaat nogal wat energie door verloren. Op deze beklimming maak je de meeste hoogtemeters (mijn hartslagmeter registreerde 1.687m stijging en 168m daling).
Beklimming 4: uit Bédoin via RC en PH: 10u25 – 13u49 (gemiddelde hartslag 137).
In Bédoin voor de eerste (en enige) keer kledij verwisseld. Een vers zeemvel: een heerlijk gevoel. Net voor het steilste stuk (dat start 5km voorbij RC) rijd ik lek: een duimspijker in mijn band. Even balen, maar uiteindelijk hoort het erbij en is de herstelling vrij snel uitgevoerd (7’30”). Ook nu weer dat heerlijke gevoel tussen GP en PH.
Beklimming 5: uit Bédoin via RC en TA: 14u50 – 17u49 (gemiddelde hartslag 134).
Halfweg de Route des Cèdres krijgen de weersvoorspellers gelijk: het begint serieus te regenen. De losse stenen die het rijden bergop zo al moeilijk genoeg maken, zijn nu bovendien zeer glibberig geworden. Op sommige stukken rijd ik nog nauwelijks 6 km/u. Gelukkig heb ik mij tot dan toe vrij goed gespaard, zoniet was ik er hier misschien wel onderdoor gegaan. De eerste km na GP is de grootste tegenvaller van de dag. Veel steiler dan verwacht, hoewel ik dit stuk zowel in 2003 (Galérien) als in 2004 (Cinglé) al gereden heb, en het dus eigenlijk had kunnen weten. Uiteindelijk in de gietende regen aan TA terug de racefiets op. De regen op zich deert me niet maar de laatste 2km zit de Ventoux compleet in de wolken. Je ziet nu minder dan ’s nachts. Boven vlug de fietsverlichting weer opgezet, niet om zelf meer te zien, maar om toch een beetje gezien te worden. De afdaling naar Sault valt in het begin (door de wolken) erg tegen, maar vanaf Chalet Reynard zijn de omstandigheden weer min of meer normaal. Wegdek natuurlijk wel nat, maar toch vrij veilig.
Beklimming 6: uit Sault: 18u43 – 20u44 (gemiddelde hartslag 141).
Het is ondertussen opgehouden met regenen. De situatie is weer normaal. Vanaf Chalet-Reynard weer in de wolken, maar die zijn toch duidelijk minder dicht dan tijdens de vorige afdaling. Voor de eerste keer vandaag is er echt veel wind maar ik heb geluk, want ik heb die meestal in het voordeel. Vanaf nu mag ik alles geven wat ik nog over heb, en dat doe ik ook. Je zou trouwens voor minder zo snel mogelijk boven willen zijn: het is nu echt berenkoud. Tot mijn verrassing stel ik boven vast dat het nog 8°C is maar de wind doet het veel kouder aanvoelen dan de 3°C van ’s morgens. Geen zin in een foto. An blijft terecht in de wagen want ook voor haar is het een vermoeiende dag geweest. Er is geen kat meer te zien op de top. Fiets in de auto, bijna vergeten te stempelen, en eigenlijk nauwelijks beseffen dat het voorbij is… en geslaagd. Dat dringt wel door de volgende dagen.
Hoewel de tijden in feite onbelangrijk zijn, vind je hieronder nog het resultaat van enkele metingen. Voor wie het ook eens wil proberen, kan het misschien wat richttijden opleveren.
|
Route |
Nr |
Tijd |
Gemiddelde |
|
Malaucène – TA |
Klim 1 |
1u40’ |
144 |
|
|
Klim 3 |
1u41’ |
144 |
|
Bédoin – RC |
Klim 2 |
42’ (met val: 3’30” verloren) |
145 |
|
|
Klim 4 |
39’ |
143 |
|
|
Klim 5 |
42’ |
138 |
|
PH – Top |
Klim 2 |
39’ |
145 |
|
|
Klim 3 |
38’ |
145 |
|
|
Klim 4 |
40’ |
143 |
|
|
Klim 6 |
41’ |
142 |
|
RC – GP |
Klim 4 |
1u11’ (met lekke band: 7’30” verloren) |
142 |
|
|
Klim 5 |
1u08’ |
138 |
|
GP – PH |
Klim 3 |
28’ |
136 |
|
|
Klim 4 |
30’ |
133 |
|
Top – Bédoin |
Afdaling 1 |
34’ (’s nachts) |
101 |
|
|
Afdaling 3 |
25’ |
98 |
|
|
Afdaling 4 |
26’ |
98 |
Nog wat andere info, te nemen voor wat het waard is:
Volgens mijn hartslagmeter lag de top respectievelijk op 1878m, 1884m, 1878m, 1875m, 1897m en 1887m.
Mijn totaal aantal hoogtemeters waren 9.229m.
Mijn gemiddelde hartslag: 132
Ik zou 13.600 kcal verbruikt hebben.
Bedankt An, voor de begeleiding.
