Verslag MTB rit ‘kale berg’ om titel Forestier du Mont Vetoux te halen
(Mystery Mountain 2021 10e editie)
Gezamenlijk verslag van Walter van Kempen en Marco Balvers
Wat… 2x de Mont Ventoux omhoog, ba ba, jij spoort niet, meen je niet, jawel en ehh… ik ga off-road met de MTB, riep ik er dan maar even bij. Dan snappen ze het helemaal niet meer.
Opmerkingen die degenen die het volbracht of geprobeerd hebben mogelijk bekend in de oren klinken. En eerlijk is eerlijk, wij fietsen veel, maar deze berg is, zoals Rob Bolte uit Hoogeloon al riep (en ja, hij heeft het ook geflikt), ‘ene echte sloper da ding’.
Ga je hier onvoorbereid naar toe, dan is de kans aanzienlijk aanwezig dat je de deksel vroeg op je neus krijgt. Reden is simpel: je fietst namelijk niet alleen tegen de berg omhoog, maar ook nog eens tegen moeder natuur, ‘de ondergrond’ van deze slopende berg.
Eerste klim
We vertrekken om 07.30 uur met alle MTB-fietsers vanuit camping Carpe Diem richting startpunt.
Vanuit Malaucène gaan we naar boven.
Het begin is mooi en het weer is fantastisch; echter, na een stuk kunnen we afstappen en moeten we even wat lopen (zoals zovelen ook schrijven), we willen geen risico lopen dat er wat afbreekt en je er al vroeg uit ligt. Sommige stukjes kun je even fietsen, dan weer er af. Dit duurt ongeveer tien minuten bij elkaar. Maar daarna kun je op de fiets blijven zitten.
Op de stenen op de grond zijn met witte en rode pijltjes richtingen aangegeven van de route, viel ons op. Wel zo fijn als je denkt dat je mis mocht zitten op de route. En zitten… dat moet je, om grip te houden, want dat heb je nodig op de paden.
Wel zitten we al direct op klein blad, want anders is het niet te doen. Bandenspanning is goed - 1.7-1.8 bar - en het gaat goed. Ieder uur minimaal 1 bidon leegdrinken en zo ook eten (je moet jezelf verplichten te eten, anders ga je er aan), temperatuur is zeer aangenaam rond de 25 graden.
Kijk niet verbaasd op dat je onderweg jagers tegenkomt, want die zijn aanwezig. Dus als je ooit met schemer gaat fietsen, zorg dat je op de paden zichtbaar bent met goed licht.
Door het continu klimmen en opletten heb je niet veel tijd om rond te kijken, want je moet scherp blijven. Stop in mooie bochten en neem foto’s, dat is zeker de moeite waard. Wij stoppen een paar keer kort om een banaantje en reepje weg te werken. En ja, je ziet op een gegeven moment de berg liggen en je denkt dan bij jezelf… zit ik wel op de goede berg, want hij lijkt nog zo ver weg. Nee, dat lijkt niet, maar dat ís zo. Dus hier word je ook regelmatig mentaal even aan de tand gevoeld.
Staar je dus niet blind op de berg en blijf gewoon doen wat je vooraf met jezelf had afgesproken: houd hartslag in de gaten en fiets op 80-85% van je kunnen met souplesse. Je moet je eigen ding doen. Marco trapt iets lichter en die zie ik héél langzaam wegfietsen. (Ook hier weten we van elkaar: doe je eigen ding). Je hebt dan altijd nog wat over als het onverwachts zwaar wordt of er gaat wat mis.
Op een gegeven moment kom je bij een skioord/chalet het bos uit en mag je het asfalt op. En ja, dat is ook een klein tikje wat je daar krijgt; dat klimmetje is kort en verraderlijk. Ook worden we hier welkom geheten door een kudde schapen, die laten horen dat we goed bezig zijn (althans zo voelt het). Omdat we het geluk hebben dat de organisatie in de bocht staat met eten en drinken tanken we even bij, want onze volgende grote rust is +/-6 km nadat we de top voor de 1e keer kunnen bereiken.
Op naar boven. Wel via asfalt, maar dat is niet anders in deze (punt M).
Dit asfalt klimmen gaat goed, daar we vroeg op de dag zitten en het niet extreem heet is. Ik kan begrijpen dat als je midden in de zomer fietst dat je wel degelijk met zonnebrandcrème en zo ook extra vocht de berg op moet.
Om ongeveer 11.50 uur komen we samen boven aan en zit de eerste klim erop. Zonnetje schijnt boven en het zicht is mooi. Wel wat wind maar ach, dat mag de pret niet drukken. De benen staan strak en we zijn het erover eens: hij is pittig, niet wetende wat er nog te wachten staat.
Stempel halen bij kioskje op de berg, windjack aan en afdalen naar Bedoin.
Let op: daal beheerst af, het kan hard gaan (wij tikken de 76 km uur aan op MTB) en een ongeluk zit in klein hoekje.
Aangekomen in Bedoin is er weer een verzorging en kunnen we bijladen voor de 2e klim. Genoeg drinken en nu vloeibare voeding mee.
Tweede klim
Begonnen aan de klim denkende dat je het zwaarste hebt gehad word je direct even terug op aarde gezet met de gedachte: wat zijn dit voor paden? Hebben hier voor het laatst Romeinen gereden of zo?
Stenen, stenen, stenen, keien, keien, keien de hele tijd door. Mijn god, je krijgt klapje voor klapje voor klapje en dat ¾ klim door, blijkt later. Hoe vaak je hier wel niet denkt: wat ben ik toch aan het doen, kun je niet op twee handen tellen, maar je zit in die flow en gaat door. De fiets en lichaam krijgen hier tik na tik en je rug wordt ook onder handen genomen. We hebben toch niet voor niets getraind. Man, man, man… waar is die top?
Concentratie is van wezenlijk belang om te voorkomen dat je iets kapot rijdt. Je kijkt dus continu naar je voorwiel en moet ook hier echt stoppen om van de omgeving te genieten. Ook zitten er stukken tussen met zó fijn grind dat je denkt dat je in los zand rijdt.
Zie je eindelijk wat asfalt in een bocht en denk je dat het na die bocht beter gaat. Vergeet dat maar… je moet weer aan de bak en ja, over die stenen en keien.
Als je ongeveer 3 uur hebt geklommen houden de stenen op een gegeven moment op. Wat je dan meemaakt is niet te geloven. Er zit zoveel druk op je benen dat je op kunt schakelen naar groot blad voor en achter bijschakelen naar klein achter. Je wordt letterlijk afgeschoten voor je gevoel en dat terwijl je tegen de berg op fietst, een rare gewaarwording. Ook de laatste lus naar Chalet Reynard toe, zie je omhoog lopen en daar vlieg je ook naar boven. Wauw! Da’s gaaf!
Bij parkeerplaats Chalet Reynard een warm soepje naar binnen, een banaan en een laatste vloeibare voeding om het laatste stuk te beklimmen. Het verschil met de eerste klim is wezenlijk; donkere wolken trekken samen en we nemen dus regenjack mee.
De laatste klim is er een om niet snel te vergeten. Op 3 km onder de top zie ik nog het laatste gele paaltje en daarna geen enkele keer meer. Mist is de boosdoener, terwijl ik met zon vertrok vanuit het laatste steunpunt. Hier laat de berg dus zien dat hij het uiterste van je vraagt. Benen worden koud en als dank begint het ook nog te regenen. Pas als ik boven een shoveltje zie staan in de bocht, denk ik “die stond boven de vorige keer“, heb ik dan de 2- en 1-kilometerpaaltjes gemist? Inderdaad nog twee keer de bocht om en we zijn er. Bam! Die is binnen en de adrenaline dondert door je lijf. Hebben we het geflikt? Jazeker (besef komt veel later), tijdstip ongeveer 16.48 uur.
Regen als dank voor je prestatie en een foto maken voor het plakboek als bewijs dat je het hebt geflikt.
Hij was zwaar, maar mooi en ik wil geen grootspraak doen maar Marco heeft het idee om hem 3 x te doen (en ja… als we dan tóch bezig zijn…). Maar daar volgend jaar mogelijk meer over.
Gegevens rit Walter van Kempen
- Totale fietstijd 8.25 min
- Afstand gefietst 122 km
- Gem. snelheid incl. afdalingen 14.4 km/h
- Hoogtemeters 3448
- Pauzetijd 2 u 11 min
- Gemiddelde hartslag 139
- Max. hartslag 160
- Beweegtijd totaal 10.26 uur
- Verbrande calorieën 7100
Gegevens rit Marco Balvers
- Totale fietstijd 8.15 uur
- Afstand gefietst 122 km
- Gem. snelheid incl. afdalingen 15.8 km/h
- Hoogtemeters 3502
- Verbrande calorieën 5819
Voorbereiding Walter
- Intervaltrainingen gedaan (deed ik nooit)
- Cadans controle i.c.m. hartslag (deed ik nooit)
- Eten ook wat minder/bewuster (scheelt 8,5 kg)
- Vanaf begin van het jaar:
- 92 ritten gedaan
- Tijd totaal 190 uur en 8 min
- Afstand 4604 km
- Hoogtemeters 32958
Ik heb middels trainer (via werkgever) veel getraind (4 maanden) op cadans en interval. Voorheen stapte ik op de fiets, gaf gas en dat ging er af als ik terug was. Hier word je dus niet sterker van, blijkt. Dit heeft mij enorm geholpen jezelf beter te leren kennen en kijken wat je kunt. Hierdoor blaas je minder snel jezelf op. Dit fietst enorm fijn.
Ook heb ik de juiste voeding gebruikt zowel in de voorbereiding als tijdens de tocht. (Via advies sportvoedingwebshop). Ook dit heeft ertoe geleid dat ik geen krampen kreeg en ook zeer vlot herstelde van de zware tocht.
Als je dit doet, begin er dan op tijd mee; je lichaam kan dan ook wennen. Bijvoorbeeld ik begon op woensdag al met stapelen (carboloader) terwijl de tocht zaterdag was, klinkt gek maar het heeft mij wel geholpen.
Nogmaals: ga getraind deze uitdaging aan, hierdoor heb je meer plezier tijdens de tocht en hou je het vol en je herstel is sneller. En ja… tussen de oren moet het ook goed zitten, want er zitten stukken tussen…
Veel plezier en een sportieve groet en heel veel succes,
Marco Balvers en Walter van Kempen
Walter van Kempen is Forestier nr. 40.
