Op mijn zevende maakte ik kennis met het fenomeen afdalen. Ik had nog geen week nodig om over witte poeder naar het einde van pistes te razen en herhaalde dat trucje keer op keer op keer. Een stevige Oostenrijker bewaakte de sleeplift en schudde steevast met zijn snor heen en weer als ik mijn strippenkaart er wederom doorheen had gejaagd.
De bevroren vlakte voelde voor mij zoals een zandbak voelde voor mijn leeftijdsgenoten. De kick die zij kregen bij het bouwen van een denkbeeldig kasteel, ervoer ik door G-krachten in bochten die ik met straaljagersnelheid aansneed. Gedurende mijn eerste week op twee latten raakte ik als kleine doerak verslaafd aan die adrenaline. En ik ben nooit afgekickt.
Risico's heb ik overigens altijd vermeden. Uiteraard liepen bepaalde manoeuvres wel eens soepeler in gedachten dan in real-life, maar fataal werden de fouten nooit. Controle is het toverwoord. De kick die mijn hersenpan roodgloeiend maakt komt niet zozeer door de kilometers die ik per uur afleg, maar door de balans die ik heb als ik mijn lichaam en geest in optima forma nader tot elkaar breng. In een staat van superfocus analyseer ik elke vierkante meter van mijn ideale lijn en weet ik in een split-second op omstandigheden te anticiperen. De concentratie is dusdanig dat elke seconde een minuut lijkt te duren. Na jaren training gleed ik daardoor een gitzwarte boekelpiste af alsof het een groene babyhelling was. Toen was de lol er vanaf.
...nog steeds geen vrouw die me zo kan opwinden als de totale controle in een afdaling...
Sinds kort vergelijk ik een afdaling op twee wielen met de rush op ski's, met een dikgedrukte kanttekening. Er is namelijk een wezenlijk verschil tussen downhill skiën en downhill fietsen: op de piste is er ruimte genoeg om de radius van een bocht met een meter of wat te vergroten als in de beweging blijkt dat het 't ritme beter uitkomt, maar een fractie te laat in de remmen kan op het asfalt desastreus aflopen. Die wetenschap geeft mij de drive om nog meer op te gaan in mijn snelheid, mijn materiaal en mijn focus. 19 Jaar na dato is er nog steeds geen vrouw die me zo kan opwinden als de totale controle in een afdaling. Alleen dat is voor mij al reden genoeg om keer op keer bergen te beklimmen.
Eerder gepubliceerd op blog Gespleten asfalt.Eric Mijnster
Eric Mijnster is feel-good-fietser, blogger, schrijver & spreker. Ambassadeur Respect the Mountains. 'Één zin zegt meer dan 1000 foto's'. Blog: Gespleten Asfalt.Eric Mijnster.