Wat heb ik toch met Bergen? Ik ben opgegroeid in een vlak land...een groen land... maar bergen? Die zijn hier niet....Mijn eerste ervaring met een Berg was de Ventoux. Ik had geen idee waar ik aan begon. Maar je hoeft niet ergens klaar voor te zijn om er aan te beginnen
Het waren moeizame uren waarin ik me naar boven bewoog, stopte, genoot van het uitzicht, weer opstapte en verder ging. Mijn geliefde was mij al vér voorgegaan, een vriend begeleidde ons met de auto. Hij reed heen en weer tussen de man die de top snel naderde en de vrouw die moeizaam haar weg vocht over een stijgend pad. In anderhalf uur was mijn geliefde boven. Onze vriend had hem gemaand op de top te blijven wachten, mij niet tegemoet te komen. Hij was bang dat ik dan niet verder zou gaan. Maar waarom ga je verder? Wat lonkt er op een top? Wellicht de hemel? Is het de ‘onweerstaanbare lokroep van het onbekende’ zoals Dirk jan Roeleven schrijft in zijn boek ‘de Nieuwe Fiets’. Hij vervolgt ‘Het moeizaam beklimmen van een berg geeft zelfvertrouwen. Je voelt dat je leeft, en dat het lichaam optimaal functioneert. Dat het hart klopt, dat de poriën openstaan en dat de spieren werken. Het vormt karakter en geeft denkkracht. Vastbijten, niet opgeven, de geest sterker dan het lichaam’.
Was het daarom dat het voelde alsof ik boven mijzelf uitsteeg toen ik die eerste keer de top van de Mont Ventoux haalde...omdat ik eigenlijk mezélf had overwonnen.... De geest sterker dan het lichaam.
Ik denk aan onze vriend Bas Mulder, die vocht tegen kanker, en in 2010, enkele maanden voor zijn dood, toch nog één keer de Alpe d’Huez op klom, geduwd, door vele handen. Uitgeput haalde hij de top. Zijn 15e keer, tijdens vier Alpe d’HuZes evenementen. Hij was er een icoon geworden, een boegbeeld.
Vastbijten...niet opgeven...de geest .... sterker...dan het lichaam...na die eerste klim beet de Mont Ventoux zich vast in mij, en een paar jaar later ook de Alpe d’Huez. Daar begon ik met filmen op een berg, wij volgden elk jaar Bas Mulder, die 20 jaar was toen hij er voor het eerst kwam, en na steeds terugkerende lymfeklier-kanker op zijn 24-e deze strijd verloor. Zijn verhaal is nu onlosmakelijk verbonden met de Alpe d’Huez. De Laatste Bocht is nu naar hem vernoemd... bocht 0... een eigen bocht op zijn naam... Tijdens het filmen op de Alpe werd mijn film over de Mont Ventoux ‘Scala Paradisi’, steeds helderder voor mij. Het fluisteren van een bergtop ...die aantrekkingskracht.. wat is dat... Khalil Gibran schrijft in de Profeet:
‘Je bent niet opgesloten in je lichaam, nog gekluisterd aan velden of huizen. Wat je werkelijk bent, verblijft boven de berg en zwerft met de wind’
Wat je werkelijk bent....boven de berg... de Alpe d’Huez ...de Mont Ventoux, waar de wind altijd raast. Daarom wil je, als je er bent, altijd meteen naar de top. Naar boven, altijd weer naar boven, om bij de top van de bergen, even, naast de wind met de Engelen te zwerven.... Daar lijkt alles met alles verbonden. En dat is het ook.
De film over Bas Mulder, die mijn man en ik maakten, werd vorige week opgepakt door .... de eindredacteur van de NTR Dirk Jan Roeleven...de schrijver die mij raakte met zijn boek over zijn pelgrimstocht met de nieuwe fiets over de bergen...
Hij ging met de film op pad, en Alpe d’HuZes: de Laatste Bocht werd ook een beetje van hem. Alles is dus écht met alles verbonden.
Drie dagen geleden hakte de NOS de knoop door. Ze zeiden JA tegen de film.
Ze gooiden de programmering op Nederland 1 om. En zo zit het verhaal van Bas Mulder opeens zondag 3 juni om 18.10 uur ná het journaal en vóór Studio Sport. Bas lacht van boven, hoog boven alle bergen, waar hij zeker zwerft ...
Ariane Greep schrijft en maakt films. In 1999 fietste ze vanuit Malaucène naar de top om daar te trouwen met Bas Steman, die vanuit Bedoin gekomen was. Voor dekaleberg.nl schrijft zij over de totstandkoming van haar film over de Mont Ventoux.
