Het is feestelijk wakker worden, de eerste dag in Bedoin. We horen allemaal straatgeluiden. Veel gepraat, auto’s die af en aan rijden. Laden en lossen.
Als we iets verder “ons” terrein oplopen, kunnen we de hoofdstraat in kijken. En dan zien we dat het markt is vandaag. We hadden het kunnen weten want overal in het dorp staan borden dat er op maandag tot twee uur niet geparkeerd mag worden vanwege diezelfde markt.
Binnen een mum van tijd lopen we via het campingweggetje naar beneden en staan meteen in de drukte. We stippelen een looproute uit en het slenteren neemt een aanvang. Je kan het zo gek niet bedenken of het is hier wel te koop. Natuurlijk zijn de groente-, fruit- en kaasstallen ruim vertegenwoordigd maar ook veel kleding. Leuk, origineel en goedkoop. Veel toeristenkraampjes natuurlijk met allerlei prullaria uit de Provence. Hele velden lavendel, verpakt in een Provencaals stofje. Er is een uitgebreide visafdeling. Daar worden we blij van want we zijn dol op vis. We kopen gamba’s en brengen die meteen terug naar de camping waar we een plekje in de gezamenlijke vriezer hebben gehuurd.
We lopen verder en komen bij een kraam met alleen maar zeepjes. Olijf, tijm, lavendel, kamperfoelie, herbes de Provence, bedenk het maar en er is wel een zeepje met die geur.
Midden op de markt staat een man met een immens grote paellapan deze Spaanse lekkernij te maken. De Provence en Catalonië hebben wel wat met elkaar. Als je naar het plaatselijke dialect luistert. Kijkt naar de kleuren van deze twee streken. Beiden zijn geel en rood.
Martijn is gek op paella en bestelt een portie. Hij krijgt een nummertje en de mededeling dat het gerecht met een minuut of twintig klaar is.
“Is het echt Laguiole?” “Natuurlijk!"
Onze onverdeelde aandacht krijgt een kraam met allemaal messen en bestekdozen van het merk Laguiole. Dit is een beroemd Frans merk. Erg prachtig allemaal maar de prijzen die ervoor gevraagd worden, doen ons vermoeden dat het om goeie neppers gaat.
Ik heb mijn zinnen gezet op een bestek gemaakt van olijfhout. 32-delig. En voor een weggeefprijsje.
We gaan met de man in onderhandeling. “Is het echt Laguiole?” “Natuurlijk." En hij laat ons zien dat in ieder afzonderlijk bestekonderdeel de naam is gegraveerd. We twijfelen want het kan bijna niet voor zo’n prijs. Maar aan de andere kant, wat kan het ons schelen, we vinden het mooi en het is betaalbaar!
Maar we zouden geen echte Nederlanders zijn als we niet iets van de prijs proberen af te krijgen. Het wordt een soort handjeklap. We betalen het volle pond voor de doos maar krijgen er wel met korting een kurkentrekker bij en een gratis sleutelhanger. We doen het.
Bestekdoos Laguiole
Dolblij loop ik naar een bankje en Martijn haalt de paella op. Genietend van onze vroege lunch laten we het bestek nog eens door onze handen gaan en voelen hoe scherp de messen zijn en hoe mooi het merkje erin is geponst. Zou het toch echt zijn?
We wandelen verder en ontdekken een kruidenkraam. Hier gaan we aan het eind van ons verblijf het nodige inslaan.
Aan het eind van de markt, rondom het jeu de boules baantje, zijn voornamelijk kledingkramen te vinden. Er is er ook ééntje die alleen maar kleding van bamboe verkoopt. Het lijkt op linnen maar voelt anders. Martijn is kledinggek. Ik heb eens bij het opruimen van de kledingkast meer dan 50 overhemden geteld. En dan heb ik het nu alleen maar over hemden. Natuurlijk mag een van bamboe niet in de collectie ontbreken en een donkergrijs exemplaar wordt aangeschaft.
Iets verder laat Martijn zijn oog vallen op witte katoenen hippieachtige hemden. Van voren open met kruisbanden. Precies wat hij altijd al wilde hebben.
Daarnaast een stal met hemdjes in alle soorten en maten. Er worden nog een paar kleuren toegevoegd aan de al zeer uitgebreide collectie van Martijn. Olijfgroen en rood heeft hij nog niet en ook dat model, dat de rug nog meer open laat, is nieuw.
Bepakt en bezakt komen we terug op de camping.
En dan te bedenken wat we allemaal nog willen kopen op onze laatste maandag hier: kruiden, strengen knoflook, zeepjes, veel zeepjes en kaas en wat van de plaatselijke wijn. Ik ben blij dat we met een bestelbus op vakantie zijn gegaan...
Dit blog werd met toestemming van de auteur overgenomen van Myjour (bestaat niet meer).
Madie Burbach - Wonen in een dorp in Amsterdam met heimwee naar de Mont Ventoux... Madie verblijft regelmatig in de streek rond de Ventoux en heeft de berg twee keer per fiets beklommen. Ze publiceert haar verhalen op de website Myjour.
